به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، در کشور ما کافي است بر اثر يک اشتباه سهوي خودروي شما فقط نيم متر از خط پشت چراغ قرمز عبور کند، همين کافي است تا فورا دوربين هاي مستقر در چهارراه ها يکصد هزار تومان شما را جريمه کنند. همچنين شما حتي نمي توانيد يک روز خودروي خود را بدون بيمه حتي در پارکينگ منزلتان نگه داريد چون حتما بابت آن جريمه خواهيد شد.
در اين کشور بدون اين که به شما اطلاع دهند ناگهان کارت سوخت موتور سيکلت شما را باطل مي کنند به اين بهانه که از عمر موتور شما ده سال گذشته است ، اما هيچ کس نمي پرسد شايد اين موتور سيکلت کمتر از 20 هزار کيلومتر حرکت کرده باشد يا اين که از خيلي از موتورسيکلت هاي داخلي سالم تر باشد.
در اين کشور شب مي خوابي و صبح مي بيني سمند 16 ميليوني را بايد حدود 30 ميليون تومان بخري و جالب آنکه کارخانه محترم حاضر نيست خودروي ثبت نام شده شما را نيز به موقع به شما تحويل دهد وقتي هم که اعتراض مي کني مي گويند سود پولتان را بگيريد . البته کسي نمي گويد چرا وقتي خودروي قسطي مي خري بايد 25 درصد سود بدهي اما وقتي پولت را نگه مي دارند درصد سود آن نصف اين مبلغ است.
در اين کشور شما به عنوان يک شهروند بر اثر کوچکترين اشتباه جريمه مي شوي و حتي اگر از خارج اتوبوس وارد کني که تمام استانداردهاي آن هم رعايت شده باشد بازهم نسبت به اتفاقات و حادثه هاي آن بايد پاسخگو باشي اما کسي نمي گويد چرا خودروسازها هر سازي مي زنند کسي به آنها حرفي نمي زند.
کار آنقدر بالا گرفته است که اين خودروسازان محترم رسما حتي قيمت گذاري شوراي رقابت را هم قبول نمي کنند و کسي هم آنها را جريمه نمي کند و گوش کسي هم گرفته نمي شود که چرا گفته ايد: "خودروسازان اين دستورالعمل را اجرا نخواهند کرد، چرا که در صورت اجرا، بر زيان آنان افزوده خواهد شد."
آقاي احمد بخش، دبير انجمن خودروسازان ايران تصريح کرده است: اجراي فرمول جديد قيمت گذاري خودرو که شوراي رقابت تصويب کرده است، بر زيان هاي خودروسازان خواهد افزود.
اکنون سوال اينجاست که چه کسي بايد از اين مسئول بازخواست کند.
خودروسازان کشورمان سالهاست که بدون رقيب جدي دست به توليد خودرو مي زنند و کسي هم نمي تواند از آنها بازخواست کند چرا که اساسا رقيبي وجود ندارد. هرگاه هم صحبت از واردات خودرو مي شود فورا صداي خودروسازان بي رقيب بلند مي شود که توليد ملي نابود مي شود و هزاران کارگر بيکار خواهند شد و کذا و کذا
سوال اينجاست که چطور ما بعد از حدود 50 سال از توليد کردن خودرو هنوز به هيچ کس پاسخگو نيستيم و هنور يک خودروي کاملا ايراني توليد نکرده ايم؟
چرا براي خودروي سمند که نام ملي را يدک مي کشد بايد موتور فرانسوي استفاده کنيم و همه در بازار به دنبال قطعات يدکي اصلي باشند؟ پس واحد تحقيق و توسعه ايران خودرو 50 سال است که چه مي کند؟
خيابان هاي ما پر از ماشين هاي فرانسوي و کره اي شده و باز مدعي توليد خودروي ملي هستيم.
جالب اينجاست در حالي مدافع توليد خودرو در داخل کشور هستيم که در همين زمان يکي از بزرگترين وارد کنندگان گندم و برنج دنيا هستيم. ايا بهتر نيست به جاي هزينه کردن براي خودروهايي که نه رضايت داخلي دارند و نه قابليت رقابت خارجي به سراغ کشاورزي رفته و اين همه وقت و هزينه مردم و کشور را صرف توليد يک محصول غير استراتژيک نکنيم.
براستي الان توليد نان و قوت مردم مهمتر است يا توليد خودرويي که هيچ وقت معلوم نشد چه کسي مسئول وضعيت اسفبار آن است.
نيروي انتظامي از دست توليد کنندگان گلايه مند است، مردم ناراضي هستند، قابليت رقابت نداريم و باز هم عده اي تاکيد دارند که بايد خودروي داخلي را هر طور که مايل هستند توليد کنند.
توليد خودرو وقتي مفيد است که با استفاده از توان ، منابع و دانش داخلي توليد شود نه اين که همه چيز آن را از فرانسه بياوريم و نامش را بگذاريم خودروي ملي.
گاهي فکر مي کنم اگر اين همه سرمايه را صرف توليد کشاورزي و پيشرفت صنايع ديگر داخلي مي کرديم به مراتب شرايط بهتري براي ما ايجاد مي کرد ضمن اين که تعداد شغل بيشتري هم ايجاد مي شد.
واقعا درست است که ما با قطعات فرانسه و کره خودرو توليد کنيم و گندم و برنج و روغن وارد کنيم؟ خريد همين خودرو از فرانسه يا هر جاي ديگر دنيا براي ما و مردم ما ارزانتر تمام مي شود و آلايندگي کمتري هم به دنبال خواهد داشت.
منبع: دانا